گاهی آدم رو کسی خیلی حساب باز میکنه

طرف بهش میگه حیالت راحت بسپار به عهده من غمت نباشه درستش میکنم

بعد آدم میره دنبال کارش به پشتوانه طرف

بعد طرف دست خالی میاد

آدم دلش میگیره میگه تو که گفتی خیالت راحت پس چی شد؟!!
طرف شروع میکنه به کلی توجیه و اینا وسعی میکنه دل طرفو به دست بیاره

هی میگه قسمت نبوده و هرچی ازدست بدی بهتر از اونو بدست میاری

آدم هم کمی آروم میشه و میره دنبال زندگیش  وحرف طرف همیشه تو گوششه که آره بهتر ازاونی که میخواستی نصیبت شده حتما این برات بهتر ازهمه اونائی باشه که تو فکرشو میکردی

مدتی میگذره

آدم باهمین فکرا زندگیشو سپری میکنه 

ولی

بعد ازمدتی میشینه با خودش خلوت میکنه و به این نتیجه میرسه که:

کلاه گشادی سرش رفته